Bitraga. Biblioteca de tradución galega

Título	O vello e o mar
Autoras/es Nome	Carlos Casares Mouriño
Publicacións	The old man and the sea
Ilustracións
Xénero	LIT_Narrativa_Novela
Lingua	Galego - glg
Direccionalidade	Directa
Ano	1998
Edición	monolingüe
Formato, volume, fascículo, número, páxinas	21x14 cm, 116 p.
Obra completa, Antoloxía	Obra completa
Tipo de edición	1ª edición
ISBN	84-8288-235-X
Lugar de edición: editora, colección	Vigo: Editorial Galaxia, Col. Literaria, nº 155
Localización e signatura	BUV FFT 869.9=03 HEM old
Fonte	Viceversa
Soporte	Papel
Introdución e notas
Textos críticos	Ernest Hemingway (Oak Park, Illinois, 1899-Ketchum, Idaho, 1961) cóntano-la historia dun vello pescador que despois dun período de oitenta e catro días sen pillar consegue capturar un enorme peixe. A agónica loita entre o vello e o peixe prolóngase durante varios días e varias noites, tempo durante o cal, o animal arrastra a embarcación do vello cara ó interior do océano. Cando o pescador consegue facerse con el, retoma o camiño de volta ó porto, a onde chega só co seu esqueleto, o resto deixado tralas envestidas das quenllas. Publícase agora por primeira vez en galego esta obra do premio Nobel de Literatura de 1954. Recensións: -Nacho Mojón, “Casares traduce a Hemingway al gallego”, Faro de Vigo, “El Sábado”, nº 73, 19 setembro 1998, p. 1. Tras enxalza-la figura de Hemingway, comenta o feito de que esta é a primeira vez que se traduce ó galego un libro do estadounidense e subliña a importancia desta obra na concesión do Nobel en 1954. Despois repasa as teorías de Carlos Casares, o traductor, sobre as posibles orixes viguesas da novela, da que ofrece o argumento e sinala o seu simbolismo. Tamén refire as circunstancias da morte do autor. Finaliza recollendo un fragmento do texto nas versións inglesa e galega. -Estro Montaña, “Polos mares de Hemingway”, Guía dos libros novos, nº 2, “Literatura. Narrativa”, decembro 1998, p. 21. Narra a vida e o rexurdir deste escritor dende a publicación de O vello e o mar. Diferénciase, na súa opinión, esta novela de Por quen tocan as campás (1940) e Adeus ás armas (1929), do mesmo autor, polo ton sentimental, o estilo e o optimismo. Fai unha síntese do argumento do libro, publicado no 1952 en versión orixinal, e gañadora do Premio Pulitzer de ficción. Afirma que o novelista creou un “novo estilo seco”, de frase curta e precisa, deixando a súa pegada na literatura norteamericana do século. Recorda os comezos do escritor en Kansas City e observa que o realismo neste libro contamínase con descricións poéticas que lembran a Melville ou a Whitman e que na obra se ve “o oficio de quen sabe contar con detalles significativos a historia”. Para terminar, menciona que a obra acaba de ser traducida ó galego por Carlos Casares, e pensa que a traducción non se debe desvalorizar polo feito de que o traductor non aclare, a pé de páxina, que as palabras en cursiva se manteñen en español por apareceren do mesmo xeito no orixinal. -X. G. G., “O vello e o mar en galego” Grial, nº 140, Tomo XXXVI, outubro-novembro-decembro 1998, pp. 801-802. Parte dun comentario acerca da irregular recepción que tiveron as obras de Hemingway. No tocante a O vello e o mar, fai un resumo do argumento e repara na temática da obra, atopando reminiscencias bíblicas a modo de lendas populares. Considéraa unha novela sinxela e próxima á escritura behaviorista. Finalmente, conclúe cunhas liñas nas que sinala que Casares, a modo de homenaxe ó autor, realizou un axeitado traballo de traducción. Referencias varias: -Francisco Castro, “O vello e o mar”, Atlántico Diario, “Culturamanía”, 18 setembro 1998, p. 12. Exalta o papel das editoriais na normalización da nosa cultura a diferencia doutras institucións. Sitúa esta obra entre as mellores paridas pola literatura universal e expresa a súa preferencia polo Hemingway comprometido e social fronte á imaxe prototípica, relacionada coas touradas. -M. Blanco Rivas, “A derrota final como promesa dunha victoria”, Faro de Vigo, “El Sábado”, nº 78, 24 outubro 1998, p. 6. Comeza coa presentación duns datos biográficos de Ernest Hemingway, así como das obras máis destacadas da súa producción literaria. Ademais, inclúe opinións de Vintila Horia sobre O vello e o mar e afirma que a publicación desta obra foi decisiva para que “lle fose concedido ao seu autor o Premio Nobel de Literatura”. Remata ofrecendo as características básicas da obra de Hemingway.
Premio(s)
Observacións
Ficheiros

Título

O vello e o mar

Autoras/es Nome

Carlos Casares Mouriño

Publicacións

The old man and the sea

Ilustracións

Xénero

LIT_Narrativa_Novela

Lingua

Galego - glg

Direccionalidade

Directa

Ano

1998

Edición

monolingüe

Formato, volume, fascículo, número, páxinas

21x14 cm, 116 p.

Obra completa, Antoloxía

Obra completa

Tipo de edición

1ª edición

ISBN

84-8288-235-X

Lugar de edición: editora, colección

Vigo: Editorial Galaxia, Col. Literaria, nº 155

Localización e signatura

BUV FFT 869.9=03 HEM old

Fonte

Viceversa

Soporte

Papel

Introdución e notas

Textos críticos

Ernest Hemingway (Oak Park, Illinois, 1899-Ketchum, Idaho, 1961) cóntano-la historia dun vello pescador que despois dun período de oitenta e catro días sen pillar consegue capturar un enorme peixe. A agónica loita entre o vello e o peixe prolóngase durante varios días e varias noites, tempo durante o cal, o animal arrastra a embarcación do vello cara ó interior do océano. Cando o pescador consegue facerse con el, retoma o camiño de volta ó porto, a onde chega só co seu esqueleto, o resto deixado tralas envestidas das quenllas. Publícase agora por primeira vez en galego esta obra do premio Nobel de Literatura de 1954. Recensións: -Nacho Mojón, “Casares traduce a Hemingway al gallego”, Faro de Vigo, “El Sábado”, nº 73, 19 setembro 1998, p. 1. Tras enxalza-la figura de Hemingway, comenta o feito de que esta é a primeira vez que se traduce ó galego un libro do estadounidense e subliña a importancia desta obra na concesión do Nobel en 1954. Despois repasa as teorías de Carlos Casares, o traductor, sobre as posibles orixes viguesas da novela, da que ofrece o argumento e sinala o seu simbolismo. Tamén refire as circunstancias da morte do autor. Finaliza recollendo un fragmento do texto nas versións inglesa e galega. -Estro Montaña, “Polos mares de Hemingway”, Guía dos libros novos, nº 2, “Literatura. Narrativa”, decembro 1998, p. 21. Narra a vida e o rexurdir deste escritor dende a publicación de O vello e o mar. Diferénciase, na súa opinión, esta novela de Por quen tocan as campás (1940) e Adeus ás armas (1929), do mesmo autor, polo ton sentimental, o estilo e o optimismo. Fai unha síntese do argumento do libro, publicado no 1952 en versión orixinal, e gañadora do Premio Pulitzer de ficción. Afirma que o novelista creou un “novo estilo seco”, de frase curta e precisa, deixando a súa pegada na literatura norteamericana do século. Recorda os comezos do escritor en Kansas City e observa que o realismo neste libro contamínase con descricións poéticas que lembran a Melville ou a Whitman e que na obra se ve “o oficio de quen sabe contar con detalles significativos a historia”. Para terminar, menciona que a obra acaba de ser traducida ó galego por Carlos Casares, e pensa que a traducción non se debe desvalorizar polo feito de que o traductor non aclare, a pé de páxina, que as palabras en cursiva se manteñen en español por apareceren do mesmo xeito no orixinal. -X. G. G., “O vello e o mar en galego” Grial, nº 140, Tomo XXXVI, outubro-novembro-decembro 1998, pp. 801-802. Parte dun comentario acerca da irregular recepción que tiveron as obras de Hemingway. No tocante a O vello e o mar, fai un resumo do argumento e repara na temática da obra, atopando reminiscencias bíblicas a modo de lendas populares. Considéraa unha novela sinxela e próxima á escritura behaviorista. Finalmente, conclúe cunhas liñas nas que sinala que Casares, a modo de homenaxe ó autor, realizou un axeitado traballo de traducción. Referencias varias: -Francisco Castro, “O vello e o mar”, Atlántico Diario, “Culturamanía”, 18 setembro 1998, p. 12. Exalta o papel das editoriais na normalización da nosa cultura a diferencia doutras institucións. Sitúa esta obra entre as mellores paridas pola literatura universal e expresa a súa preferencia polo Hemingway comprometido e social fronte á imaxe prototípica, relacionada coas touradas. -M. Blanco Rivas, “A derrota final como promesa dunha victoria”, Faro de Vigo, “El Sábado”, nº 78, 24 outubro 1998, p. 6. Comeza coa presentación duns datos biográficos de Ernest Hemingway, así como das obras máis destacadas da súa producción literaria. Ademais, inclúe opinións de Vintila Horia sobre O vello e o mar e afirma que a publicación desta obra foi decisiva para que “lle fose concedido ao seu autor o Premio Nobel de Literatura”. Remata ofrecendo as características básicas da obra de Hemingway.

Premio(s)

Observacións

Ficheiros